Ακριβώς δυό χρόνια μετά τα Δεκεμβριανά του ΑΠΘ (φωτο: 8 Δεκ 2008)
Είμαστε μια ανοχύρωτη πολιτεία. Αδυνατούμε να προστατεύσουμε στοιχειώδεις ελευθερίες στους χώρους μας. Βρισκόμαστε στο έλεος οποιουδήποτε θάθελε να επιχειρήσει ο,τιδήποτε εδώ μέσα: μοναδικός φραγμός, τα όρια του δικού του τσαμπουκά. Είτε πρόκειται για εγκληματία, τραμπούκο, φασίστα, σαλταδόρο, κλεφτρόνι ή κοινό θνητό. Ο καθένας ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ να κάνει ό,τι θέλει κι όποτε θέλει, χωρίς να δίνει λόγο σε κανέναν. Αυτός ο χώρος δεν ανήκει πια στον ελληνικό Λαό, που τον έκτισε και τον συντηρεί με το υστέρημά του, ούτε κυβερνιέται από τους κανόνες της ελληνικής Πολιτείας. Ανήκει στους βάρβαρους, που πριν καταλάβουν τους χώρους μας, κατέκτησαν το μυαλό μας.
Kάθε μεγάλη κρίση είναι πριν απ’ όλα κρίση σκέψης. Η κυρίαρχη μεταπολιτευτικά ιδεολογία που γέννησε το άσυλο για να προστατεύσει τη δημοκρατία και να θωρακίσει την ελεύθερη σκέψη μέσα στα πανεπιστήμια, έγινε ιδεοληψία και παρέχει άσυλο σε όσους αντιστρατεύονται την ελεύθερη σκέψη και έκφραση, σε όσους δεν βολεύονται με τις δημοκρατικές διαδικασίες γιατί έτσι τους αρέσει, σε όσους έχουν μάθει να κλέβουν, να σπάζουν και να ρημάζουν εδώ μέσα γιατί ποτέ δεν πλήρωσαν, επειδή αυτοί που μας διοικούσαν όλα αυτά τα χρόνια συνήθιζαν να βάζουν βαθειά το χέρι στην τσέπη του ελληνικού Λαού για νάχουν το κεφάλι τους ήσυχο.
Το ΑΠΘ βρίσκεται σε κατάσταση πολιορκίας. Να μην αντιδράσουμε ούτε τώρα; Να σκεφτούμε και τώρα το μεγαλύτερο κόστος που μπορεί να υποστούμε αν αντιδράσουμε; Τι μεγαλύτερο κόστος μπορούμε να καταβάλουμε από το κόστος της κατάρρευσης; Τώρα, λοιπόν, που καταρρέουμε ας αναρωτηθούμε τι γλυτώσαμε επειδή δεν θελήσαμε να καταβάλουμε το κόστος της σύγκρουσής μας με την παράνοια, τι γλυτώσαμε επειδή συμβιβαστήκαμε με τις ιδεοληψίες και τι θα μας κοστίσει τώρα η κατάρρευση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.