.
Το πλιάτσικο του προϋπολογισμού που πάει στην Παιδεία θα πρέπει να σταματήσει ΕΔΩ & ΤΩΡΑ!
Αν το κόστος της δωρεάν διανομής συγγραμμάτων με το νέο σύστημα πέρασε από τα 42 εκατ. Ευρώ πέρυσι στα 56 φέτος, όπως ισχυρίστηκε πρόσφατα στη Βουλή ο κ. Υφυπουργός (δείτε κατωτέρω το σχετικό απόσπασμα της ομιλίας του), επιβαρύνοντας έτσι τον Έλληνα φορολογούμενο κατά 14 εκατ. παραπάνω, τότε θα πρέπει να καταργηθεί ΑΜΕΣΩΣ το νέο σύστημα, να απελευθερωθεί πλήρως η επιλογή των φοιτητών με την εισαγωγή προσωρινά της πιστωτικής βιβλιοκάρτας, διά της οποίας θα επιδοτηθούν οι φοιτητές του εαρινού εξαμήνου με το ποσό των 21 εκατ. Ευρώ pro rata κατανεμημένου για την προμήθεια όποιου συγγράμματος επιθυμούν από συμβεβλημένους εκδοτικούς οίκους, μέχρι να εισαχθεί το e-book μέσω του προγράμματος του ΕΔΕΤ.
Απόσπασμα από την ομιλία του κ. Πανάρετου, Υφυπουργού Παιδείας, στη Βουλή για τον προϋπολογισμό:
"Εκατόν δέκα εκατομμύρια στοίχισαν το 2009 γενικά τα συγγράμματα. Τα εκατόν δέκα εκατομμύρια είναι ένα πολύ μεγάλο ποσό και πολλαπλασιάζεται. Στα πανεπιστήμια από 42 που ήταν πήγε στα 56. Και τι έχουμε; Εδώ έχουμε μια πολλαπλή στρέβλωση. Έχουμε και στρέβλωση της αγοράς, που έχουμε φτιάξει μια κλειστή αγορά, δηλαδή υπάρχουν εκδότες οι οποίοι υφίστανται μόνο και μόνο για να δίνουν και να μοιράζουν τα πανεπιστημιακά συγγράμματα, αλλά έχουμε και άλλες στρεβλώσεις. Επειδή ακριβώς έχουμε αυτό το σύστημα, έχουμε ένα μοναδικό βιβλίο. Ένα στο σχολείο, ένα στο γυμνάσιο, ένα στο λύκειο, ένα στο πανεπιστήμιο. Θα μπορούσε κανείς με έναν υπολογισμό να δει ότι αν πηγαίναμε σε μια λογική του ηλεκτρονικού βιβλίου με 300 εκατομμύρια ευρώ θα μπορούσαμε να προμηθεύσουμε όλες τους μαθητές σχολείου, γυμνασίου, λυκείου και τους φοιτητές πανεπιστημίου και ΤΕΙ με κάτι το οποίο θα τους ακολουθούσε σε όλη τους την πορεία και θα αντιμετώπιζε και το πρόβλημα του πολλαπλού βιβλίου, αφού ένα ηλεκτρονικό βιβλίο έχει τη δυνατότητα να αποθηκεύει μέχρι 3.000 βιβλία. Και εδώ δεν έχουμε μόνο την αντιμετώπιση του οικονομικού προβλήματος. Έχουμε την αντιμετώπιση του περιβαλλοντικού προβλήματος. Θα γνωρίζετε ίσως ότι για να φτιαχτεί μια σελίδα Α4, χρειάζονται δέκα λίτρα νερό. Αντιλαμβάνεται λοιπόν κανείς τι σημαίνει μια διαφορετική προσέγγιση με το ηλεκτρονικό βιβλίο. Και αν μάλιστα μπούμε στη λογική του ηλεκτρονικού βιβλίου μπορεί επίσης κανείς να δει ότι με 20 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο θα μπορούμε να διατηρούμε αυτό το σύστημα, δίνοντας νέα ηλεκτρονικά βιβλία στους μαθητές που θα μπαίνουν στο εκπαιδευτικό σύστημα."
.
Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2009
ΕΤΟΣ ... 2010
Το 2010 σηματοδοτεί το τέλος - κιόλας - της πρώτης δεκαετίας του εικοστού πρώτου αιώνα... Ευχόμαστε η νέα χρονιά να φέρει σε όλους εμάς προσωπικά και συλλογικά, στη χώρα μας που περνάει δύσκολες στιγμές, αλλά και σ' όλο τον κόσμο καλύτερες μέρες, ειρηνικές και ελπιδοφόρες.
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ Α.Π.Θ.
Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009
Η πρόταση της Συσπείρωσης για το άσυλο
.
Επτά (7) μήνες μετά την Πρόταση της Κοινής Πρωτοβουλίας, χαιρετίζουμε την κατάθεση - επιτέλους - και μιας άλλης πρότασης, διαφορετικής, πλην αυτή τη φορά συγκεκριμένης, που δημοσιοποίησε σήμερα η Συσπείρωση των Πανεπιστημιακών του ΑΠΘ και του ΠΑΜΑΚ, πρόταση την οποία επαναδημοσιεύουμε εδώ για να συζητηθεί. Αν και συνιστά σαφή πρόοδο σε σχέση με προηγούμενες θέσεις της παράταξης αυτής για το θέμα της προστασίας του ακαδημαϊκού ασύλου, στην πραγματικότητα η πρόταση αυτή είναι ανεδαφική, ανεφάρμοστη και ιδεολογικά φορτισμένη, όπως αποδεικνύουμε εδώ.
Τώρα που ξανάνοιξε η συζήτηση σε εθνικό πλέον επίπεδο για το τί πρέπει να κάνουμε σαν αυτοδιοικούμενη κοινότητα στο πλαίσιο του ισχύοντος νομοθετικού πλαισίου προστασίας του ακαδημαϊκού ασύλου, το οποίο δεν προτίθεται ν' αλλάξει η Κυβέρνηση, καλούμε τη δική μας Πανεπιστημιακή Κοινότητα ν' αποφασίσει τί θέλει, τί μπορεί να κάνει και πώς πρέπει ν' αντιμετωπίζει καταστάσεις ανάγκης στους χώρους του Πανεπιστημίου.
Δεν είμαστε αισιόδοξοι ότι σε κλίμα κατατρομοκράτησης των υπευθύνων ακαδημαϊκών οργάνων όπως αυτό που βίωσε ο Πρύτανης πριν λίγες μέρες μπορεί να ληφθεί οποιαδήποτε απόφαση πάνω σ' ένα τόσο φλέγον ζήτημα, όμως κάποια στιγμή θα πρέπει επίσης ν' αποφασίσουμε, συνάδελφοι, αν εξακολουθούμε νάχουμε δημοκρατία στο Πανεπιστήμιο κι αν μπορούμε ακόμη να συζητάμε και ν' αποφασίζουμε για ο,τιδήποτε μας αφορά ή αν για ορισμένα θέματα δεν μπορούμε καν να μιλάμε, πόσο μάλλον ν' αποφασίζουμε, οπότε και θα συνεχίσουμε να κρυβόμαστε πίσω απ' το δάκτυλό μας και να ρίχνουμε τις ευθύνες μας σε τρίτους, ζητώντας, όπως το πράττει η Συσπείρωση, από την Πολιτεία να νομοθετήσει ξανά, να φέρει τα πίσω μπρος και τα πάνω κάτω, γιατί αυτός ο νόμος δεν μας αρέσει κι ο άλλος μας ξυνίζει.
Το θέμα, όμως, εξαντλήθηκε, ό,τι ειπώθηκε ειπώθηκε, έχουμε δύο προτάσεις τώρα, αν κατατεθεί και τρίτη ακόμη καλύτερα, ας πάμε στη Σύγκλητο κι ας αποφασίσει αυτή τί θέλει. Κι αν δεν μπορεί ν' αποφασίσει διότι ενδεχομένως να μην της το επιτρέψουν, θα έχουμε τη δημοκρατία που μας αξίζει στο κάτω-κάτω...
Να ξεκαθαρίσουμε, όμως, κάτι: ήρωας δεν ζητάμε να γίνει κανένας για να πάψουν συνάδελφοι να κάνουν κριτική εκ του ασφαλούς. Το καθήκον μας όλοι το γνωρίζουμε ποιό είναι. Όπως και τα όριά μας. Να μην κοροϊδευόμαστε όμως μεταξύ μας.
.
Επτά (7) μήνες μετά την Πρόταση της Κοινής Πρωτοβουλίας, χαιρετίζουμε την κατάθεση - επιτέλους - και μιας άλλης πρότασης, διαφορετικής, πλην αυτή τη φορά συγκεκριμένης, που δημοσιοποίησε σήμερα η Συσπείρωση των Πανεπιστημιακών του ΑΠΘ και του ΠΑΜΑΚ, πρόταση την οποία επαναδημοσιεύουμε εδώ για να συζητηθεί. Αν και συνιστά σαφή πρόοδο σε σχέση με προηγούμενες θέσεις της παράταξης αυτής για το θέμα της προστασίας του ακαδημαϊκού ασύλου, στην πραγματικότητα η πρόταση αυτή είναι ανεδαφική, ανεφάρμοστη και ιδεολογικά φορτισμένη, όπως αποδεικνύουμε εδώ.
Τώρα που ξανάνοιξε η συζήτηση σε εθνικό πλέον επίπεδο για το τί πρέπει να κάνουμε σαν αυτοδιοικούμενη κοινότητα στο πλαίσιο του ισχύοντος νομοθετικού πλαισίου προστασίας του ακαδημαϊκού ασύλου, το οποίο δεν προτίθεται ν' αλλάξει η Κυβέρνηση, καλούμε τη δική μας Πανεπιστημιακή Κοινότητα ν' αποφασίσει τί θέλει, τί μπορεί να κάνει και πώς πρέπει ν' αντιμετωπίζει καταστάσεις ανάγκης στους χώρους του Πανεπιστημίου.
Δεν είμαστε αισιόδοξοι ότι σε κλίμα κατατρομοκράτησης των υπευθύνων ακαδημαϊκών οργάνων όπως αυτό που βίωσε ο Πρύτανης πριν λίγες μέρες μπορεί να ληφθεί οποιαδήποτε απόφαση πάνω σ' ένα τόσο φλέγον ζήτημα, όμως κάποια στιγμή θα πρέπει επίσης ν' αποφασίσουμε, συνάδελφοι, αν εξακολουθούμε νάχουμε δημοκρατία στο Πανεπιστήμιο κι αν μπορούμε ακόμη να συζητάμε και ν' αποφασίζουμε για ο,τιδήποτε μας αφορά ή αν για ορισμένα θέματα δεν μπορούμε καν να μιλάμε, πόσο μάλλον ν' αποφασίζουμε, οπότε και θα συνεχίσουμε να κρυβόμαστε πίσω απ' το δάκτυλό μας και να ρίχνουμε τις ευθύνες μας σε τρίτους, ζητώντας, όπως το πράττει η Συσπείρωση, από την Πολιτεία να νομοθετήσει ξανά, να φέρει τα πίσω μπρος και τα πάνω κάτω, γιατί αυτός ο νόμος δεν μας αρέσει κι ο άλλος μας ξυνίζει.
Το θέμα, όμως, εξαντλήθηκε, ό,τι ειπώθηκε ειπώθηκε, έχουμε δύο προτάσεις τώρα, αν κατατεθεί και τρίτη ακόμη καλύτερα, ας πάμε στη Σύγκλητο κι ας αποφασίσει αυτή τί θέλει. Κι αν δεν μπορεί ν' αποφασίσει διότι ενδεχομένως να μην της το επιτρέψουν, θα έχουμε τη δημοκρατία που μας αξίζει στο κάτω-κάτω...
Να ξεκαθαρίσουμε, όμως, κάτι: ήρωας δεν ζητάμε να γίνει κανένας για να πάψουν συνάδελφοι να κάνουν κριτική εκ του ασφαλούς. Το καθήκον μας όλοι το γνωρίζουμε ποιό είναι. Όπως και τα όριά μας. Να μην κοροϊδευόμαστε όμως μεταξύ μας.
.
Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009
οι αυτεπάγγελτοι κι οι αυτοδιοικούμενοι...
.
Ίσως ο ιστορικός να καταγράψει τις πρώτες πρωινές ώρες της Κυριακής 6 Δεκεμβρίου 2009 σαν μια μέρα σταθμό στη μεταπολιτευτική ιστορία του ελληνικού πανεπιστημίου. Ήταν η πρώτη φορά που η Πολιτεία εφήρμοσε το νόμο σ' ένα ΑΠΘ που βίωνε για έκτο συνεχές σαββατόβραδο μια κατάσταση ανάγκης, οφειλόμενη στη δράση λίγων δεκάδων παραβατικών στοιχείων.
Στο μεταξύ, η Πανεπιστημιακή Κοινότητα του ΑΠΘ εξακολουθεί να κοιμάται ήσυχα, όπως κι εκείνες τις πρώτες πρωινές κυριακάτικες ώρες της 6ης Δεκεμβρίου. Και μαζί της όλη η Πανεπιστημιακή Κοινότητα της χώρας, που δεν τολμά να μιλήσει και κρύβεται πίσω απ' το δάχτυλό της, αφήνοντας άλλους να βγάλουν τα κάστανα απ' τη φωτιά, τους αυτεπάγγελτους, τους οποίους ανά πάσα ώρα και στιγμή, αν κάνουν καμιά στραβή, είν' έτοιμη να καταγγείλει ότι παραβίασαν το άσυλο!
Έτσι, όμως, συνάδελφοι, μπορούμε να κοροϊδεύουμε μόνο τους εαυτούς μας. Κι αυτό γιατί δεν έχουμε αποφασίσει ακόμα τί θέλουμε: πότε θεωρούμε εμείς ότι παραβιάζεται το άσυλό μας; έχουμε αποφασίσει ποιές ενέργειες το παραβιάζουν; έχουμε αποφασίσει τί κάνουμε όταν κάποιοι προβούν σ' αυτές τις ενέργειες;
Εμείς αυτό προτείνουμε: να καθήσουμε κάτω και να συμφωνήσουμε μεταξύ μας ποιές ενέργειες παραβιάζουν το δικό μας άσυλο, ημών των ... αυτοδιοίκητων, και τί κάνουμε ΕΜΕΙΣ όταν συμβεί κάτι τέτοιο. Το τί κάνει η Πολιτεία, είναι δικό της θέμα. Είναι και δικό μας σίγουρα. Αφού πρώτα όμως αποκτήσουμε το δικαίωμα διά να ομιλούμε. Και τώρα, εφόσον δεν έχουμε ακόμη αποφασίσει εμείς οι αυτοδιοικούμενοι πότε κάποιος παραβιάζει το δικό μας άσυλο και τί κάνουμε εμείς για ν' αντιμετωπίσουμε μια τέτοια κατάσταση, καλύτερα να σιωπήσουμε και ν' αφήσουμε τους αυτεπάγγελτους να βγάλουν τα κάστανά μας απ' τη φωτιά. Από σεβασμό και προς την Κοινωνία που πληρώνει τους μισθούς μας, και προς τη Δημοκρατία που φτιάχνει τους νόμους.
.
Ίσως ο ιστορικός να καταγράψει τις πρώτες πρωινές ώρες της Κυριακής 6 Δεκεμβρίου 2009 σαν μια μέρα σταθμό στη μεταπολιτευτική ιστορία του ελληνικού πανεπιστημίου. Ήταν η πρώτη φορά που η Πολιτεία εφήρμοσε το νόμο σ' ένα ΑΠΘ που βίωνε για έκτο συνεχές σαββατόβραδο μια κατάσταση ανάγκης, οφειλόμενη στη δράση λίγων δεκάδων παραβατικών στοιχείων.
Στο μεταξύ, η Πανεπιστημιακή Κοινότητα του ΑΠΘ εξακολουθεί να κοιμάται ήσυχα, όπως κι εκείνες τις πρώτες πρωινές κυριακάτικες ώρες της 6ης Δεκεμβρίου. Και μαζί της όλη η Πανεπιστημιακή Κοινότητα της χώρας, που δεν τολμά να μιλήσει και κρύβεται πίσω απ' το δάχτυλό της, αφήνοντας άλλους να βγάλουν τα κάστανα απ' τη φωτιά, τους αυτεπάγγελτους, τους οποίους ανά πάσα ώρα και στιγμή, αν κάνουν καμιά στραβή, είν' έτοιμη να καταγγείλει ότι παραβίασαν το άσυλο!
Έτσι, όμως, συνάδελφοι, μπορούμε να κοροϊδεύουμε μόνο τους εαυτούς μας. Κι αυτό γιατί δεν έχουμε αποφασίσει ακόμα τί θέλουμε: πότε θεωρούμε εμείς ότι παραβιάζεται το άσυλό μας; έχουμε αποφασίσει ποιές ενέργειες το παραβιάζουν; έχουμε αποφασίσει τί κάνουμε όταν κάποιοι προβούν σ' αυτές τις ενέργειες;
Εμείς αυτό προτείνουμε: να καθήσουμε κάτω και να συμφωνήσουμε μεταξύ μας ποιές ενέργειες παραβιάζουν το δικό μας άσυλο, ημών των ... αυτοδιοίκητων, και τί κάνουμε ΕΜΕΙΣ όταν συμβεί κάτι τέτοιο. Το τί κάνει η Πολιτεία, είναι δικό της θέμα. Είναι και δικό μας σίγουρα. Αφού πρώτα όμως αποκτήσουμε το δικαίωμα διά να ομιλούμε. Και τώρα, εφόσον δεν έχουμε ακόμη αποφασίσει εμείς οι αυτοδιοικούμενοι πότε κάποιος παραβιάζει το δικό μας άσυλο και τί κάνουμε εμείς για ν' αντιμετωπίσουμε μια τέτοια κατάσταση, καλύτερα να σιωπήσουμε και ν' αφήσουμε τους αυτεπάγγελτους να βγάλουν τα κάστανά μας απ' τη φωτιά. Από σεβασμό και προς την Κοινωνία που πληρώνει τους μισθούς μας, και προς τη Δημοκρατία που φτιάχνει τους νόμους.
.
Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009
Ένας χρόνος μετά...
Πέρασε ένας χρόνος από τα δικά μας Δεκεμβριανά κι η Πανεπιστημιακή Κοινότητα δεν έχει ακόμη συμφωνήσει πώς θα προστατεύσει - στο μέτρο που περνάει απ' το χέρι της - το δημόσιο χώρο που μας ανέθεσε να διαχειριστούμε ο Έλληνας φορολογούμενος.Όταν οι τρεις Παρατάξεις της Κοινής Πρωτοβουλίας ξεκινήσαμε τη διαδικασία διαμόρφωσης ενός πλαισίου αρχών για την προάσπιση του ακαδημαϊκού ασύλου, αποφασίσαμε να τις δημοσιοποιήσουμε σ' ένα περιβάλλον ηρεμίας, που θα μας επέτρεπε να σκεφτούμε νηφάλια τί έπρεπε να κάνουμε για ν' αντιμετωπίσουμε καταστάσεις δύσκολες, σαν κι αυτές που ελπίζουμε κι ευχόμαστε να μην (ξανα)ζήσουμε, ούτε τις επόμενες ημέρες, ούτε και στο μέλλον.
Ακόμη περιμένουμε από τον κ. Πρύτανη να κατεβάσει, όπως υποσχέθηκε, την Πρότασή μας για απόφαση στη Σύγκλητο. Κατανοούμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει κατά τη συζήτηση καυτών θεμάτων σε μια Σύγκλητο που κινδυνεύει ανά πάσα ώρα και στιγμή να γίνει όμηρος ταραξιών. Είναι κι αυτός, όμως, ένας λόγος να επισπεύσει τις διαδικασίες υιοθέτησης ενός πλαισίου αρχών, που αποτυπώνουν το αυτονόητο: τί κάνουμε εμείς για να προστατεύσουμε το δικό μας χώρο και τις δικές μας ελευθερίες μέσα στο χώρο μας.
Δεν έχουμε σκοπό να κινδυνολογήσουμε. Ούτε και χρειάζεται πια, αφού πλέον ζούμε μέσα στον κίνδυνο. Τί άλλο να μας συμβεί, άραγε, που δεν μας συνέβη; Τί άλλο πια; Εδώ και πάνω από ένα μήνα, κάθε σαββατόβραδο το campus του ΑΠΘ γίνεται πεδίο μάχης και τα κτήριά του χώροι λεηλασίας. Όμως, συνάδελφοι, πριν πεινάσουν μαγειρεύουν. Εμείς τόπαμε και το ξανάπαμε εν καιρώ, το ξαναλέμε και τώρα: Εν θερμώ, τίποτα δεν μπορεί ν’ αποφασισθεί και τίποτα δεν πρόκειται ν’ αποφασισθεί.
Συνεπώς, ζητάμε από το Πρυτανικό Συμβούλιο του ΑΠΘ να υιοθετήσει εδώ και τώρα προσωρινά την Πρόταση της Κοινής Πρωτοβουλίας που υποβλήθηκε στην Σύγκλητο στις 26.8.2009, και να ενεργήσει τα δέοντα με βάση την πρόταση αυτή. Άλλη πρόταση δεν υπήρξε. Ούτε και σοβαρός αντίλογος στην Πρότασή μας. Το θέμα έχει εξαντληθεί. Με τον τρόπο αυτό, το Πρυτανικό Συμβούλιο θα θωρακίσει θεσμικά το χώρο μας και θα αποτρέψει οποιουσδήποτε από το να διανοηθούν να τον παραβιάσουν ή να τον καταστρέψουν τις προσεχείς ημέρες.
Από ’κει και πέρα, ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του.
.
Πιστωτική Βιβλιοκάρτα
.
Σ’ ένα Πανεπιστήμιο που δεν ήταν έτοιμο να το εφαρμόσει και σε μια εκδοτική αγορά που δεν ήταν προετοιμασμένη να το παρακολουθήσει, επιβλήθηκε το νέο σύστημα διανομής συγγραμμάτων, που, στην θεωρητική του σύλληψη, αποτελεί μεν πρόοδο σε σχέση με το προηγούμενο, στο μέτρο που η Πολιτεία εξακολουθεί να χρηματοδοτεί ένα σύγγραμμα, που τώρα επιλέγεται μεταξύ περισσοτέρων που θα πρέπει να προτείνονται από τον διδάσκοντα, στην πράξη, όμως, δημιούργησε περισσότερα προβλήματα απ’ όσα έλυσε: αξεπέραστα γραφειοκρατικά προβλήματα στις σχολές, οι φοιτητές να εξακολουθούν να «επιλέγουν» κατά κανόνα το υποδεικνυόμενο από τον διδάσκοντα σύγγραμμα, η απόκτηση του οποίου τώρα πια καθυστερεί, με αποτέλεσμα να πέφτει για δεύτερο συνεχές εξάμηνο το επίπεδο σπουδών.
Από την εφαρμογή του νέου συστήματος, προκύπτει η ανάγκη να περάσουμε πλέον σ’ ένα πιο σύγχρονο, ισοδυνάμου αποτελέσματος, σύστημα δωρεάν πρόσβασης του φοιτητή στο πανεπιστημιακό σύγγραμμα. Γι’ αυτό, θα πρέπει να ζητήσουμε την παροχή στοιχείων από το Υπουργείο μετά τον ένα χρόνο εφαρμογής του νέου συστήματος, ώστε να διαπιστώσουμε αν πληρώνουμε τελικά λιγότερα, τα ίδια ή περισσότερα σε σχέση με αυτά που πληρώναμε με το προηγούμενο σύστημα. Και στη βάση αυτών των στοιχείων, να αξιολογήσουμε το νέο σύστημα, λαμβάνοντας υπόψη και τις δυσλειτουργίες που επέφερε στην πράξη, πριν προχωρήσουμε στη διατύπωση πρότασης για την αναμόρφωσή του.
Τί κόστιζε κατ’ έτος το προηγούμενο σύστημα διανομής συγγραμμάτων; Τί κοστίζει τώρα (συμπληρώσαμε ήδη έτος) το νέο σύστημα διανομής συγγραμμάτων; Αναγωγή σε μέσο φοιτητή για να μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα, λαμβανομένης υπόψη και της ανόδου των τιμών από το έτος 2007-2008 στο 2008-2009.
Βελτιώθηκε το σύστημα ως προς την επιλογή; Δηλαδή, τώρα τα παιδιά προτιμούν πράγματι να προμηθευτούν σύγγραμμα πέραν αυτού που τους προτείνει ο διδάσκων ή επιλέγουν και πάλι το ίδιο; Η απάντηση εδώ είναι μάλλον όχι. Βελτιώθηκε το σύστημα ως προς την έγκαιρη διανομή συγγραμμάτων; Η απάντηση εδώ είναι οπωσδήποτε όχι, διότι καθυστερούν τώρα τα παιδιά να πάρουν συγγράμματα. Βελτιώθηκε το σύστημα ως προς το γενικό κόστος διαχείρισής του; Σίγουρα όχι, διότι με το νέο σύστημα η γραφειοκρατία έπνιξε τις σχολές μας και τα προβλήματα υπάρχουν και με τη χρήση ηλεκτρονικών προγραμμάτων διαχείρισης των δηλώσεων συγγραμμάτων.
Με δεδομένο ότι το νέο σύστημα δημιούργησε περισσότερα προβλήματα απ’ όσα φιλοδοξούσε να λύσει, αυτό που μένει για να το αξιολογήσουμε σε σχέση με το παλιότερο, είναι να δούμε κι αν μας κοστίζει περισσότερο από το παλιότερο (περίπτωση κατά την οποία θα πρέπει να το καταργήσουμε ΑΜΕΣΩΣ) ή αν μας κοστίζει λιγότερο από το παλιότερο (περίπτωση κατά την οποία θα πρέπει να το σκεφτούμε, εκτός αν υπάρχει άλλη πρόταση).
Με αυτή την επιφύλαξη, πιστεύουμε πως ήρθε η ώρα να περάσουμε σ’ ένα νέο σύστημα όχι χορήγησης βιβλίων, αλλά επιδότησης της προμήθειάς τους από τον φοιτητή. Γι’ αυτό προτείνουμε την ΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΚΑΡΤΑ. Λαμβανομένου υπόψη του μέσου όρου της εξαμηνιαίας δαπάνης ανά φοιτητή και ανά Τμήμα που αναλογούσε το 2007-2008 με το παλιό σύστημα και το 2008-2009 με το νέο σύστημα, θα πρέπει να δίνεται σε κάθε φοιτητή κάθε τμήματος με την έναρξη του κάθε εξαμήνου μια ΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΚΑΡΤΑ που θα πιστώνεται από το Υπουργείο με το ποσό που θα καλύπτει τη μέση δαπάνη του φοιτητή για να προμηθεύεται βιβλία για την φοίτησή του. Το Υπουργείο θα συμβάλλεται με τους εκδοτικούς οίκους, βιβλιοπωλεία κλπ., και θα πετυχαίνει καλύτερες τιμές συγκεντρωτικά. Ο φοιτητής θα προσέρχεται σε όποιο συνεργαζόμενο εκδοτικό οίκο ή βιβλιοπωλείο για να προμηθεύεται τα βιβλία της επιλογής του.
Π.χ., στο Τμήμα Νομικής ΑΠΘ, κόστισε στο Υπουργείο σε τιμές εκδότη η διανομή βιβλίων και κωδίκων το εαρινό εξάμηνο 2008-2009 για τους φοιτητές του β’ εξαμήνου το ποσό των 500 Ε ανά φοιτητή κατά μέσο όρο. Το εαρινό εξάμηνο 2009-2010 δίνω στον φοιτητή του β’ εξαμήνου μια Πιστωτική Βιβλιοκάρτα, που θα έχει πιστωθεί από το Υπουργείο με το ποσό των 500 Ε. Και τούτο, με την έναρξη των μαθημάτων. Ο φοιτητής θα μπορεί να χρησιμοποιήσει την πιστωτική του σε οποιοδήποτε συμβεβλημένο εκδοτικό οίκο/βιβλιοπωλείο. Οι εκδοτικοί οίκοι θάχουν στο μεταξύ συμβληθεί με το Υπουργείο διότι θα τους γνωρίζουμε ήδη από την προηγούμενη χρονιά. Την επόμενη χρονιά, και νέοι εκδοτικοί οίκοι θα μπαίνουν στο παιγνίδι του ανταγωνισμού και θα συμβάλλεται και μ’ αυτούς το Υπουργείο.
Στο μεταξύ, και εκ παραλλήλου, θα πρέπει να επεκτείνουμε τις κοινές βιβλιοθήκες, να ενισχύσουμε τις ηλεκτρονικές και να γενικεύσουμε τη χρήση στην εκπαιδευτική διαδικασία ηλεκτρονικών φακέλων εργασίας, διότι η ουσιαστική άνοδος του επιπέδου σπουδών θα προκύψει χάρη στην αξιοποίηση των δυνατοτήτων που μας παρέχουν στον τομέα αυτό οι νέες τεχνολογίες, το κόστος εφαρμογής των οποίων δεν συγκρίνεται με το τί καταβάλλουμε για να εξοπλίσουμε τους φοιτητές μας με έντυπα εγχειρίδια.
.
Σ’ ένα Πανεπιστήμιο που δεν ήταν έτοιμο να το εφαρμόσει και σε μια εκδοτική αγορά που δεν ήταν προετοιμασμένη να το παρακολουθήσει, επιβλήθηκε το νέο σύστημα διανομής συγγραμμάτων, που, στην θεωρητική του σύλληψη, αποτελεί μεν πρόοδο σε σχέση με το προηγούμενο, στο μέτρο που η Πολιτεία εξακολουθεί να χρηματοδοτεί ένα σύγγραμμα, που τώρα επιλέγεται μεταξύ περισσοτέρων που θα πρέπει να προτείνονται από τον διδάσκοντα, στην πράξη, όμως, δημιούργησε περισσότερα προβλήματα απ’ όσα έλυσε: αξεπέραστα γραφειοκρατικά προβλήματα στις σχολές, οι φοιτητές να εξακολουθούν να «επιλέγουν» κατά κανόνα το υποδεικνυόμενο από τον διδάσκοντα σύγγραμμα, η απόκτηση του οποίου τώρα πια καθυστερεί, με αποτέλεσμα να πέφτει για δεύτερο συνεχές εξάμηνο το επίπεδο σπουδών.
Από την εφαρμογή του νέου συστήματος, προκύπτει η ανάγκη να περάσουμε πλέον σ’ ένα πιο σύγχρονο, ισοδυνάμου αποτελέσματος, σύστημα δωρεάν πρόσβασης του φοιτητή στο πανεπιστημιακό σύγγραμμα. Γι’ αυτό, θα πρέπει να ζητήσουμε την παροχή στοιχείων από το Υπουργείο μετά τον ένα χρόνο εφαρμογής του νέου συστήματος, ώστε να διαπιστώσουμε αν πληρώνουμε τελικά λιγότερα, τα ίδια ή περισσότερα σε σχέση με αυτά που πληρώναμε με το προηγούμενο σύστημα. Και στη βάση αυτών των στοιχείων, να αξιολογήσουμε το νέο σύστημα, λαμβάνοντας υπόψη και τις δυσλειτουργίες που επέφερε στην πράξη, πριν προχωρήσουμε στη διατύπωση πρότασης για την αναμόρφωσή του.
Τί κόστιζε κατ’ έτος το προηγούμενο σύστημα διανομής συγγραμμάτων; Τί κοστίζει τώρα (συμπληρώσαμε ήδη έτος) το νέο σύστημα διανομής συγγραμμάτων; Αναγωγή σε μέσο φοιτητή για να μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα, λαμβανομένης υπόψη και της ανόδου των τιμών από το έτος 2007-2008 στο 2008-2009.
Βελτιώθηκε το σύστημα ως προς την επιλογή; Δηλαδή, τώρα τα παιδιά προτιμούν πράγματι να προμηθευτούν σύγγραμμα πέραν αυτού που τους προτείνει ο διδάσκων ή επιλέγουν και πάλι το ίδιο; Η απάντηση εδώ είναι μάλλον όχι. Βελτιώθηκε το σύστημα ως προς την έγκαιρη διανομή συγγραμμάτων; Η απάντηση εδώ είναι οπωσδήποτε όχι, διότι καθυστερούν τώρα τα παιδιά να πάρουν συγγράμματα. Βελτιώθηκε το σύστημα ως προς το γενικό κόστος διαχείρισής του; Σίγουρα όχι, διότι με το νέο σύστημα η γραφειοκρατία έπνιξε τις σχολές μας και τα προβλήματα υπάρχουν και με τη χρήση ηλεκτρονικών προγραμμάτων διαχείρισης των δηλώσεων συγγραμμάτων.
Με δεδομένο ότι το νέο σύστημα δημιούργησε περισσότερα προβλήματα απ’ όσα φιλοδοξούσε να λύσει, αυτό που μένει για να το αξιολογήσουμε σε σχέση με το παλιότερο, είναι να δούμε κι αν μας κοστίζει περισσότερο από το παλιότερο (περίπτωση κατά την οποία θα πρέπει να το καταργήσουμε ΑΜΕΣΩΣ) ή αν μας κοστίζει λιγότερο από το παλιότερο (περίπτωση κατά την οποία θα πρέπει να το σκεφτούμε, εκτός αν υπάρχει άλλη πρόταση).
Με αυτή την επιφύλαξη, πιστεύουμε πως ήρθε η ώρα να περάσουμε σ’ ένα νέο σύστημα όχι χορήγησης βιβλίων, αλλά επιδότησης της προμήθειάς τους από τον φοιτητή. Γι’ αυτό προτείνουμε την ΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΚΑΡΤΑ. Λαμβανομένου υπόψη του μέσου όρου της εξαμηνιαίας δαπάνης ανά φοιτητή και ανά Τμήμα που αναλογούσε το 2007-2008 με το παλιό σύστημα και το 2008-2009 με το νέο σύστημα, θα πρέπει να δίνεται σε κάθε φοιτητή κάθε τμήματος με την έναρξη του κάθε εξαμήνου μια ΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΚΑΡΤΑ που θα πιστώνεται από το Υπουργείο με το ποσό που θα καλύπτει τη μέση δαπάνη του φοιτητή για να προμηθεύεται βιβλία για την φοίτησή του. Το Υπουργείο θα συμβάλλεται με τους εκδοτικούς οίκους, βιβλιοπωλεία κλπ., και θα πετυχαίνει καλύτερες τιμές συγκεντρωτικά. Ο φοιτητής θα προσέρχεται σε όποιο συνεργαζόμενο εκδοτικό οίκο ή βιβλιοπωλείο για να προμηθεύεται τα βιβλία της επιλογής του.
Π.χ., στο Τμήμα Νομικής ΑΠΘ, κόστισε στο Υπουργείο σε τιμές εκδότη η διανομή βιβλίων και κωδίκων το εαρινό εξάμηνο 2008-2009 για τους φοιτητές του β’ εξαμήνου το ποσό των 500 Ε ανά φοιτητή κατά μέσο όρο. Το εαρινό εξάμηνο 2009-2010 δίνω στον φοιτητή του β’ εξαμήνου μια Πιστωτική Βιβλιοκάρτα, που θα έχει πιστωθεί από το Υπουργείο με το ποσό των 500 Ε. Και τούτο, με την έναρξη των μαθημάτων. Ο φοιτητής θα μπορεί να χρησιμοποιήσει την πιστωτική του σε οποιοδήποτε συμβεβλημένο εκδοτικό οίκο/βιβλιοπωλείο. Οι εκδοτικοί οίκοι θάχουν στο μεταξύ συμβληθεί με το Υπουργείο διότι θα τους γνωρίζουμε ήδη από την προηγούμενη χρονιά. Την επόμενη χρονιά, και νέοι εκδοτικοί οίκοι θα μπαίνουν στο παιγνίδι του ανταγωνισμού και θα συμβάλλεται και μ’ αυτούς το Υπουργείο.
Στο μεταξύ, και εκ παραλλήλου, θα πρέπει να επεκτείνουμε τις κοινές βιβλιοθήκες, να ενισχύσουμε τις ηλεκτρονικές και να γενικεύσουμε τη χρήση στην εκπαιδευτική διαδικασία ηλεκτρονικών φακέλων εργασίας, διότι η ουσιαστική άνοδος του επιπέδου σπουδών θα προκύψει χάρη στην αξιοποίηση των δυνατοτήτων που μας παρέχουν στον τομέα αυτό οι νέες τεχνολογίες, το κόστος εφαρμογής των οποίων δεν συγκρίνεται με το τί καταβάλλουμε για να εξοπλίσουμε τους φοιτητές μας με έντυπα εγχειρίδια.
.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
